Dzieci i młodzież różnie reagują na rozpoznanie raka, w zależności od wieku, rozwoju i osobowości. Jednak istnieją pewne uczucia, które są powszechne u dzieci w tym samym wieku, dlatego też istnieją pewne strategie, które rodzice mogą zastosować, aby pomóc dziecku radzić sobie z rakiem.
Pokonanie raka jest możliwe, ale nadejście wiadomości nie zawsze jest odbierane w najlepszy sposób, poza leczeniem, które wiąże się z wieloma skutkami ubocznymi. Istnieją jednak strategie, które pomogą Ci pokonać tę delikatną fazę w płynniejszy i wygodniejszy sposób.
Dzieci do 6 lat
Jak się czujesz?
Dzieci w tym wieku boją się rozłąki z rodzicami, boją się i są zdenerwowane, ponieważ muszą przejść bolesne procedury medyczne i mogą mieć napady złości, krzyczeć, uderzyć lub ugryźć. Ponadto mogą mieć koszmary, wracać do starych zachowań, takich jak moczenie się w łóżku lub ssanie kciuka i odmawiać współpracy, opierać się rozkazom lub wchodzić w interakcje z innymi ludźmi.
Co robić?
- Uspokajanie, przytulanie, przytulanie, śpiewanie, granie piosenki dla dziecka lub rozpraszanie go zabawkami;
- Zawsze pozostawaj z dzieckiem podczas badań lekarskich lub zabiegów;
- Miej w pokoju ulubione pluszowe zwierzątko, koc lub zabawkę dziecka;
- Stwórz wesołą, kolorową salę szpitalną, z dobrym oświetleniem, z własnymi przedmiotami dziecka i rysunkami wykonanymi przez dziecko;
- Przestrzegaj zwykłego harmonogramu dziecka, takiego jak pory snu i posiłków;
- Poświęć czas na zabawę z dzieckiem, zabawę lub wykonywanie jakiejś czynności;
- Korzystaj z telefonu, komputera lub innych środków, aby dziecko mogło widzieć i słyszeć rodzica, który nie może z nim przebywać;
- Podaj bardzo proste wyjaśnienia tego, co się dzieje, nawet gdy jesteś smutny lub płaczesz, na przykład „Czuję się dziś trochę smutny i zmęczony, a płacz pomaga mi wyzdrowieć”;
- Naucz dziecko zdrowego wyrażania uczuć, takich jak rysowanie, mówienie lub uderzanie w poduszkę, zamiast gryźć, krzyczeć, bić lub kopać;
- Nagradzaj dobre zachowanie dziecka współpracując przy badaniach lub zabiegach lekarskich, podając na przykład lody, jeśli jest to możliwe.
Dzieci od 6 do 12 lat
Jak się czujesz?
Dzieci w tym wieku mogą być zdenerwowane tym, że opuszczają szkołę i nie spotykają się z przyjaciółmi i kolegami w szkole, są winne przekonania, że mogły spowodować raka i martwiły się, że rak zarazi się. Dzieci w wieku od 6 do 12 lat mogą również okazywać złość i smutek, że zachorowały i zmieniło się ich życie.
Co robić?
- Wyjaśnij dziecku diagnozę i plan leczenia w prosty sposób;
- Odpowiedz szczerze i prosto na wszystkie pytania dziecka. Na przykład, jeśli dziecko zapyta „Czy wszystko będzie dobrze?” odpowiedz szczerze: „Nie wiem, ale lekarze zrobią wszystko, co możliwe”;
- Nalegaj i wzmacniaj pogląd, że dziecko nie spowodowało raka;
- Naucz dziecko, że ma prawo do smutku lub złości, ale że powinien porozmawiać o tym z rodzicami;
- Podzielić się z nauczycielem i kolegami z klasy, co się dzieje z dzieckiem, zachęcając je również do tego;
- Organizować codzienne zajęcia polegające na pisaniu, rysowaniu, malowaniu, kolażu lub ćwiczeniach fizycznych;
- Pomóż dziecku w kontakcie z rodzeństwem, przyjaciółmi i kolegami w szkole poprzez wizyty, wizytówki, rozmowy telefoniczne, wiadomości tekstowe, gry wideo, sieci społecznościowe lub e-mail;
- Opracuj plan, aby dziecko utrzymywało kontakt ze szkołą, oglądając lekcje przez komputer, mając np. Dostęp do materiałów i prac domowych;
- Zachęcaj dziecko, aby spotykało się z innymi dziećmi z tą samą chorobą.
Nastolatki w wieku od 13 do 18 lat
Jak się czujesz?
Nastolatki czują się zdenerwowane tym, że opuszczają szkołę i przestają przebywać z przyjaciółmi, a także czują, że nie mają wolności ani niezależności i potrzebują wsparcia swoich przyjaciół lub nauczycieli, którzy nie zawsze są obecni. Nastolatki mogą też bawić się faktem, że chorują na raka lub próbować myśleć pozytywnie, a innym razem zbuntować się przeciwko rodzicom, lekarzom i terapiom.
Co robić?
- Oferuj pocieszenie i empatię oraz używaj humoru, aby radzić sobie z frustracją;
- Włączać nastolatka do wszystkich dyskusji na temat diagnozy lub planu leczenia;
- Zachęcaj nastolatka do zadawania wszystkich pytań lekarzom;
- Nalegaj i wzmacniaj pogląd, że nastolatek nie spowodował raka;
- Pozwól nastolatkowi rozmawiać samemu z pracownikami służby zdrowia;
- Zachęcaj nastolatków do dzielenia się wiadomościami o swojej chorobie z przyjaciółmi i do utrzymywania z nimi kontaktu;
- Zachęcaj nastolatka do pisania pamiętnika, aby mógł wyrazić swoje uczucia;
- Organizuj wizyty przyjaciół i planuj wspólnie zajęcia, jeśli to możliwe;
- Opracuj plan, aby nastolatek utrzymywał kontakt ze szkołą, oglądając lekcje przez komputer, mając np. Dostęp do materiałów i prac domowych;
- Pomóż nastolatkowi nawiązać kontakt z innymi nastolatkami z tą samą chorobą.
Rodzice również cierpią z powodu tej diagnozy ze swoimi dziećmi i dlatego, aby dobrze się nimi opiekować, muszą zadbać o własne zdrowie. Strach, niepewność, poczucie winy i złość można złagodzić z pomocą psychologa, ale wsparcie rodziny jest również ważne, aby odnowić siły. Dlatego zaleca się, aby rodzice zarezerwowali chwile w ciągu tygodnia na odpoczynek i rozmowę o tym i innych sprawach.
Podczas leczenia często dzieci nie mają ochoty na jedzenie i tracą na wadze, więc zobacz, jak poprawić apetyt dziecka na leczenie raka.
Czy ta informacja była pomocna?
tak nie
Twoja opinia jest ważna! Napisz tutaj, jak możemy ulepszyć nasz tekst:
Jakieś pytania? Kliknij tutaj, aby otrzymać odpowiedź.
Email, na który chcesz otrzymać odpowiedź:
Sprawdź wiadomość e-mail z potwierdzeniem, którą Ci wysłaliśmy.
Twoje imię:
Powód wizyty:
--- Wybierz powód --- ChorobaŻyj lepiejPomóż innej osobie Zdobądź wiedzę
Czy jesteś pracownikiem służby zdrowia?
NieLekarzFarmaceutycznyPielęgniarkaNutrycjonistaBiomedycznyFizjoterapeutaPielęgniarkaInne
