Guz Wilmsa, zwany także nephroblastoma, jest rzadkim typem nowotworu, który dotyka dzieci w wieku od 2 do 5 lat, częściej występującym w 3. Typu guza charakteryzuje upośledzenie jednej lub obu nerek i można je dostrzec przez pojawienie się twardej masy w jamie brzusznej.
Ten typ guza zwykle rozwija się bezobjawowo, jest diagnozowany, gdy jest już w bardziej zaawansowanych stadiach. Pomimo zdiagnozowania, gdy jest już bardzo duża, istnieje leczenie, a wskaźnik przeżycia zmienia się w zależności od stadium, w którym rozpoznano nowotwór, z szansą wyleczenia.
Główne objawy
Guz Wilmsa może rozwinąć się bezobjawowo, jednak często obserwuje się namacalną masę i nie powoduje bólu brzucha dziecka, ważne jest, aby rodzice zabrali dziecko do pediatry, aby je wykonać. egzaminy diagnostyczne.
Inne objawy, które mogą się zdarzyć z powodu tego stanu, to:
- Utrata apetytu;
- Obrzęk brzucha;
- Gorączka;
- Nudności lub wymioty;
- Obecność krwi w moczu;
- Zwiększone ciśnienie krwi;
- Zmiana częstości oddechów.
Guz Wilmsa najczęściej atakuje jedną z nerek, jednak może również zagrozić dwóm, a nawet zagrozić innym narządom dziecka, pogarszając obraz kliniczny i prowadząc do poważniejszych objawów, takich jak krwawienie do oczu, zmieniona świadomość i uduszenie.
Diagnoza guza Wilmsa
Wstępną diagnozę przeprowadza się poprzez badanie palpacyjne brzucha w celu weryfikacji masy brzusznej, poza oceną objawów prezentowanych przez dziecko. Zazwyczaj pediatra domaga się badań obrazowych, takich jak ultrasonografia, ultrasonografia, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, w celu weryfikacji obecności guza.
Chociaż może rozwijać się szybko i cicho, guz jest zwykle identyfikowany przed zajęciem innych narządów.
Jak odbywa się leczenie?
Leczenie polega na usunięciu upośledzonej nerki, a następnie leczeniu uzupełniającym, które odbywa się za pomocą chemii i radioterapii. Podczas operacji lekarz powinien zbadać inne narządy w celu wykrycia jakichkolwiek zmian.
W przypadku upośledzenia dwóch nerek chemioterapię przeprowadza się przed zabiegiem chirurgicznym, dzięki czemu istnieje większa szansa, że co najmniej jedna nerka będzie funkcjonować prawidłowo, z mniejszą utratą zdrowia.
