Szczepionka przeciwko wściekliźnie u ludzi jest wskazana do zapobiegania wściekliźnie u dzieci i dorosłych i może być podawana przed i po ekspozycji na wirusa, który jest przenoszony przez ukąszenie psa lub innych zakażonych zwierząt.
Gniew jest chorobą, która atakuje centralny układ nerwowy, prowadząc do zapalenia mózgu i zwykle prowadzi do śmierci, jeśli choroba nie jest odpowiednio leczona. Chorobę tę można wyleczyć, jeśli dana osoba szuka pomocy medycznej, gdy tylko zostaną ukąszone, aby oczyścić i zdezynfekować ranę, otrzymać szczepionkę, a jeśli to konieczne, również zażywać immunoglobuliny.
Po co to jest
Szczepionka przeciwko wściekliźnie ma zapobiegać wściekliźnie u ludzi przed lub po ekspozycji na wirusa. Gniew jest chorobą zwierząt, która może wpływać na ludzi i powoduje stan zapalny mózgu, który zazwyczaj prowadzi osobę do śmierci. Dowiedz się, jak rozpoznać ludzką wściekłość.
Szczepionka działa poprzez pobudzanie organizmu do wytwarzania własnej ochrony przed chorobą i może być stosowana do zapobiegania wściekliźnie przed narażeniem, odpowiednia dla osób narażonych na częste zakażenia, takich jak lekarze weterynarii lub osoby pracujące w laboratorium z wirusem, na przykład, jak również w zapobieganiu po podejrzeniu lub potwierdzeniu narażenia na wirusa, przenoszonego przez ukąszenia lub zadrapania zainfekowanych zwierząt.
Kiedy wziąć szczepionkę
Szczepionkę można zażywać przed lub po ekspozycji na wirusa:
Zapobieganie szczepieniu:
Szczepionka jest wskazana do zapobiegania wściekliźnie przed ekspozycją na wirusa i powinna być podawana osobom, u których występuje wysokie ryzyko zakażenia lub które są stale narażone na ryzyko, takie jak:
- Osoby pracujące w laboratorium w celu diagnozy, badań lub produkcji wirusa wścieklizny;
- Weterynarze i asystenci;
- Opiekunowie zwierząt;
- Łowcy i pracownicy leśnictwa;
- Rolnicy;
- Profesjonaliści, którzy przygotowują zwierzęta na wystawę;
- Specjaliści badający naturalne przestrzenie, takie jak jaskinie.
Ponadto osoby podróżujące w miejsca o podwyższonym ryzyku również powinny przyjmować tę szczepionkę.
Szczepienia po ekspozycji na wirusa:
Szczepienia po ekspozycji należy rozpoczynać od razu przy najniższym ryzyku zakażenia wirusem wścieklizny pod nadzorem lekarza w specjalistycznym ośrodku przeciw wściekliźnie. Ponadto bardzo ważne jest przyjmowanie miejscowego leczenia ran iw razie potrzeby przyjmowanie immunoglobulin.
Ile dawek należy przyjąć
Szczepionka jest podawana domięśniowo przez pracownika służby zdrowia, a harmonogram szczepień musi być dostosowany do stanu odporności na wściekliznę osoby.
W przypadku przedekspozycji, schemat szczepień składa się z 3 dawek szczepionki, w której drugą dawkę należy podać 7 dni po pierwszej dawce, a następnie 3 kolejne tygodnie. Ponadto, co 6 miesięcy wymagane jest zwiększenie dawki u osób, które zajmują się żywym wirusem wścieklizny, a co 12 miesięcy u osób, u których występuje ciągłe ryzyko narażenia. W przypadku osób nie narażonych na ryzyko wzmocnienie wykonuje się 12 miesięcy po pierwszej dawce, a następnie co 3 lata.
W leczeniu po ekspozycji dawka zależy od immunizacji danej osoby, więc dla tych, którzy są w pełni uodpornieni, dawkowanie jest następujące:
- Szczepienie poniżej 1 roku: podać 1 zastrzyk po ugryzieniu;
- Szczepienie z więcej niż 1 rok i mniej niż 3 lata: podać 3 zastrzyki, 1 bezpośrednio po ukąszeniu, kolejne 3 dnia i 7 dnia;
- Szczepienie przez 3 lata lub niepełne: podać 5 dawek szczepionki, 1 bezpośrednio po ukąszeniu i następujące po 3, 7, 14 i 30 dniach.
U osób nieimmunizowanych należy podawać 5 dawek szczepionki, jedną w dniu ukąszenia, a drugą w 3., 7., 14. i 30. dniu. Ponadto, jeśli zmiana jest ciężka, należy podać immunoglobuliny anty-immunoglobulinowe wraz z pierwszą dawką szczepionki.
Możliwe działania niepożądane
Chociaż mogą wystąpić rzadkie działania niepożądane, takie jak ból w miejscu podania, gorączka, złe samopoczucie, ból mięśni i stawów, obrzęk węzłów chłonnych, zaczerwienienie, swędzenie, siniaki, zmęczenie, objawy grypopodobne, ból głowy, zawroty głowy, senność., dreszcze, ból brzucha i nudności.
Poważne reakcje alergiczne, ostre zapalenie mózgu, drgawki, nagły ubytek słuchu, biegunka, pokrzywka, duszność i wymioty mogą występować rzadziej.
Kto nie powinien stosować tego leku
W przypadkach, gdy pożądane jest szczepienie przed ekspozycją, nie zaleca się tego w przypadku kobiet w ciąży, osób z gorączką lub ostrą chorobą, a szczepienie powinno być opóźnione. Ponadto nie należy go również stosować u osób ze stwierdzoną alergią na którykolwiek ze składników szczepionki.
W przypadkach, w których wirus był już wystawiony na działanie wirusa, nie ma przeciwwskazań, ponieważ ewolucja zakażenia wirusem wścieklizny, jeśli nie jest leczona, zwykle prowadzi do śmierci.
