Złośliwy zespół neuroleptyczny stanowi poważną reakcję na stosowanie leków neuroleptycznych, takich jak haloperydol lub chloropromazyna. Chociaż rzadkie, zespół ten może zagrażać życiu, jeśli leczenie nie rozpocznie się szybko i dlatego konieczne jest zachowanie czujności na możliwe objawy po zastosowaniu neuroleptyków.
Tak więc, gdy pojawiają się objawy, takie jak gorączka powyżej 39 ° C, trudności w poruszaniu kończynami lub skrajne pobudzenie po zastosowaniu tego typu leków, zaleca się szybkie udanie się do szpitala, aby ocenić problem i rozpocząć odpowiednie leczenie.
Leczenie odbywa się zwykle przy przyjęciu do szpitala w celu oceny progresji objawów i podawania leków bezpośrednio do żyły. Najczęstsze formy leczenia obejmują:
- Stosowanie węgla aktywowanego: pomaga zmniejszyć wchłanianie leku, jeśli spożycie miało miejsce niedawno;
- Serum bezpośrednio do żyły: utrzymuje właściwe nawodnienie i reguluje poziom składników odżywczych w organizmie;
- Środki rozluźniające mięśnie, takie jak Dantronele: łagodzą sztywność mięśni wywołaną podnieceniem układu nerwowego;
- Leki przeciwgorączkowe, takie jak Paracetamol: niższa temperatura ciała i gorączka walki.
W zależności od tego, jak długo rozwija się syndrom, należy leczyć na przykład powikłania, takie jak niewydolność nerek lub wyraźne obniżenie poziomu tlenu w ciele. Zobacz, jak odbywa się leczenie niewydolności nerek.
Główne objawy
Najczęstsze objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego obejmują:
- Wysoka gorączka, powyżej 39ºC;
- Uczucie duszności;
- Nieregularne i szybkie bicie serca;
- Trudności w poruszaniu rękami i nogami;
- Zmiany psychiczne, takie jak zamęt, niepokój lub omdlenie;
- Zwiększone pocenie;
- Nagłe zmiany ciśnienia krwi.
Objawy te mogą wystąpić u każdego, kto leczy leki neuroleptyczne, szczególnie w pierwszym tygodniu leczenia.
Możliwe komplikacje
Kiedy złośliwy zespół neuroleptyczny nie jest leczony prawidłowo lub leczenie nie rozpoczyna się na czas, może wystąpić kilka rodzajów powikłań, takich jak niewydolność nerek, drgawki, zapalenie płuc, niewydolność wątroby lub zator tętnicy płucnej. W najcięższych przypadkach może nadal wystąpić zatrzymanie oddechu i serca.