Leczenie narkolepsji powinien wskazać neurolog po ocenie czynności mózgu osoby. Zazwyczaj wskazane są środki, które stymulują centralny układ nerwowy, ułatwiając obudzenie.
Narkolepsja to zaburzenie snu, w którym osoba doświadcza nadmiernej senności w nieodpowiednich sytuacjach, na przykład podczas prowadzenia samochodu, a nawet podczas rozmowy lub spotkania roboczego. Epizody zdarzają się nagle i są nawracające, częściej wywoływane przez sytuację, która porusza emocje osoby. Choroba ta jest genetyczna, ale dopiero zaczyna się manifestować między 10 a 20 rokiem życia. W epizodzie narkolepsji osoba traci nawet zmysły i może upaść głową na przykład na podłogę lub na stół.
Środki na narkolepsję
Niektóre przykłady leków przepisywanych w leczeniu narkolepsji to środki pobudzające ośrodkowy układ nerwowy, leki przeciwdepresyjne i leki nasenne, takie jak: Ritalin (Methylphenidate), Amfetaminy, Modafinil (Provigil), Mazindol, Selegiline, Pemoline i Kofeina.
Środki zaradcze są skuteczne w utrzymywaniu osoby w stanie spoczynku poprzez redukcję epizodów narkolepsji w zakresie od 70% do 90%, a zalecana dawka powinna być wskazana przez lekarza, ponieważ dawka może różnić się w zależności od potrzeb.
Ważna ostrożność
Niektóre środki są bardzo ważne i powinny być przestrzegane jako forma leczenia, pomagająca w kontrolowaniu choroby, na przykład:
- Idź spać i wstawaj o tej samej porze każdego dnia;
- Unikaj napojów alkoholowych i leków wywołujących senność;
- Unikaj nadużywania kawy, czekolady i napojów typu cola, ponieważ w nadmiarze mogą powodować efekt odbicia i powodować sen;
- Unikaj czuwania przez ponad 16 godzin;
- Zakaz palenia;
- Unikaj spożywania pokarmów bogatych w węglowodany;
- Zażyj do 2 drzemek po 20 minut w środku rano i po lunchu, aby być bardziej czujnym w ciągu dnia.
Konsultacje z psychologiem lub psychoanalitykiem mogą być pomocne w dostosowaniu się do choroby i jej implikacjach w życiu, unikaniu niepokoju i kryzysów depresyjnych.
Komplikacje narkolepsji
Głównym powikłaniem choroby narkotycznej jest senność w ciągu dnia, tak jakby osoba nie miała wystarczającego odpoczynku w ciągu nocy, oprócz możliwego uszkodzenia ciała z powodu upadków (co zdarza się, gdy dana osoba również ma katapleksję, co oznacza utratę zmysłów upadku).
Osoba może złamać kości, dostać purpurowe plamki na skórze lub doznać poważnych obrażeń podczas jazdy lub obsługi maszyn i ma epizod narkolepsji, więc osoby z rozpoznaną narkolepsją nie mogą prowadzić pojazdów ani obsługiwać takiego sprzętu.
Choroba szkodzi życiu szkolnemu i zawodowemu, co zagraża jego poczuciu własnej wartości. Ponadto działania niepożądane leków stosowanych w leczeniu mogą powodować suchość w jamie ustnej i zaburzenia erekcji. Często zdarza się, że osoba rozwija depresję, lęk, zaburzenia jedzenia, takie jak objadanie się, zaburzenia zachowania, migrena i bezdech senny.
