Staphylococcus aureus, lub S. aureus, jest bakterią Gram-dodatnią normalnie obecną w skórze i błonie śluzowej ludzi, zwłaszcza w jamie ustnej i nosie, bez powodowania uszkodzenia ciała. Jednakże, gdy układ odpornościowy jest upośledzony lub gdy występuje rana, bakterie te mogą się rozmnażać i docierać do krwioobiegu, powodując sepsę, która odpowiada uogólnionej infekcji i może prowadzić do śmierci. Zrozumieć sepsę, objawy i sposób leczenia.
Ten typ gronkowców jest również bardzo powszechny w środowisku szpitalnym, dlatego ważne jest unikanie kontaktu z krytycznymi pacjentami w szpitalu i utrzymywanie rąk w czystości, aby uniknąć kontaktu z tą bakterią, ponieważ Staphylococcus aureus obecny w szpitalach zwykle wykazuje oporność na wiele chorób. antybiotyki, co utrudnia leczenie.
Infekcja S. aureus może obejmować od prostszego zakażenia, takiego jak zapalenie mieszków włosowych, na przykład, do zapalenia wsierdzia, które jest bardziej poważną infekcją charakteryzującą się obecnością bakterii w sercu. W ten sposób objawy mogą różnić się od zaczerwienienia skóry, aż do bólu mięśni i krwotoków.
Główne objawy
Objawy zakażenia S. aureus zależą od postaci infekcji, umiejscowienia bakterii i stanu pacjenta, które mogą być:
- Ból, zaczerwienienie i obrzęk skóry, gdy bakterie rozmnażają się w skórze, prowadząc do powstania ropni i pęcherzy;
- Wysoka gorączka, bóle mięśni, zadyszka i silny ból głowy, kiedy bakterie mogą przedostać się do krwiobiegu, zwykle z powodu urazu lub uszkodzenia skóry i mogą rozprzestrzeniać się na różne narządy;
- Nudności, bóle brzucha, biegunka i wymioty mogą wystąpić, gdy bakterie dostaną się do organizmu przez skażoną żywność.
Ponieważ można go znaleźć naturalnie w ciele, szczególnie w jamie ustnej i nosie, może on być przenoszony przez bezpośredni kontakt, krople z powietrza przez kaszel i kichanie oraz przez skażoną żywność lub przedmioty.
Ponadto bakterie mogą przedostać się do krwi poprzez rany lub igły, co jest najczęstszą postacią zakażenia u osób stosujących leki iniekcyjne lub osoby z cukrzycą stosujące insulinę.
W zależności od nasilenia objawów zakażenia, może być konieczne hospitalizowanie chorego, a czasami w odosobnieniu, aż do momentu zakażenia.
Choroby wywołane przez Staphylococcus aureus
Staphylococcus aureus może powodować łagodne i proste infekcje, które można leczyć lub cięższe infekcje, z których najważniejsze to:
- Zapalenie mieszków włosowych, które charakteryzuje się obecnością małych pęcherzyków z ropą i zaczerwienieniem skóry spowodowanym przez rozprzestrzenianie się bakterii w miejscu. Zrozum, co jest i jak leczyć zapalenie mieszków włosowych;
- Zakaźne zapalenie tkanki łącznej, w którym S. aureus może przenikać przez głębszą warstwę skóry, powodując ból, obrzęk i intensywne zaczerwienienie skóry. Dowiedz się wszystkiego o zakaźnym zapaleniu tkanki łącznej;
- Posocznica, czyli wstrząs septyczny, odpowiada uogólnionemu zakażeniu charakteryzującemu się obecnością bakterii w krwioobiegu, która może dotrzeć do kilku narządów. Rozumiem, co to jest, objawy i jak jest leczenie wstrząsu septycznego;
- Zapalenie wsierdzia, które jest chorobą, która wpływa na zastawki serca z powodu obecności bakterii w sercu. Dowiedz się więcej o bakteryjnym zapaleniu wsierdzia;
- Zapalenie kości i szpiku to infekcja kości wywołana przez bakterie, która może się zdarzyć przez bezpośrednie zanieczyszczenie kości poprzez głębokie przecięcie, złamanie lub implant protezy, na przykład. Zobacz, czym jest zapalenie szpiku i jak go rozpoznać;
- Zapalenie płuc, które jest chorobą układu oddechowego, która prowadzi do trudności w oddychaniu i może być spowodowane zajęciem płuc przez bakterie. Dowiedz się, jakie są objawy zapalenia płuc;
- Zespół wstrząsu toksycznego lub zespół skóry sparzonej, który jest chorobą skóry spowodowaną przez wytwarzanie toksyn przez Staphylococcus aureus, powodując peeling skóry. Zrozumieć zespół oparzenia skóry.
Ludzie, którzy mają upośledzony układ odpornościowy z powodu chorób onkologicznych, autoimmunologicznych lub zakaźnych, cierpią oparzenia lub rany, lub poddani zabiegom chirurgicznym są bardziej podatni na infekcje Staphylococcus aureus .
Dlatego ważne jest, aby dokładnie myć ręce i podejmować środki ostrożności w warunkach szpitalnych, aby uniknąć infekcji przez te bakterie, a także spożywać pokarmy wzmacniające układ odpornościowy. Zrozumieć znaczenie mycia rąk, aby uniknąć choroby i jak zwiększyć odporność poprzez jedzenie.
Jak diagnozuje się?
Diagnozę stanowi izolacja bakterii, którą przeprowadza się w laboratorium mikrobiologicznym z próbki biologicznej, która jest wymagana przez lekarza w zależności od objawów pacjenta, takich jak mocz, krew, ślina lub wydzielanie rany.
Po izolacji bakterii wykonuje się antybiogram, aby sprawdzić profil wrażliwości drobnoustroju i jaki jest najlepszy antybiotyk do leczenia infekcji. Dowiedz się, jaki jest antybiogram i zrozum wynik.
Leczenie S. aureus
Leczenie S. aureus jest zwykle definiowane przez lekarza zgodnie z rodzajem infekcji i objawami pacjenta. Ponadto należy rozważyć, czy istnieją inne powiązane infekcje, które lekarz ocenia, które infekcje stwarzają większe ryzyko dla pacjenta i które powinny być szybciej leczone.
Na podstawie wyników antybiogramu lekarz może wskazać, który antybiotyk będzie najbardziej oddziaływać na bakterie, ponieważ jest to zwykle leczenie metycyliną lub oksacyliną przez 7-10 dni.
Metycylinooporny Staphylococcus aureus
Metycylinooporny Staphylococcus aureus, znany również jako MRSA, jest bardzo powszechny w szpitalach, co czyni go jednym z głównych winowajców infekcji szpitalnych.
Metycylina jest antybiotykiem wytwarzanym w celu zwalczania bakterii wytwarzających beta-laktamazy, które są enzymami wytwarzanymi przez niektóre bakterie, w tym S. aureus, jako mechanizm obronny przeciwko pewnej klasie antybiotyków. Jednak niektóre szczepy Staphylococcus aureus, szczególnie te występujące w szpitalach, rozwinęły oporność na metycylinę, nie reagując na leczenie tym antybiotykiem.
Tak więc, glikopeptydy, takie jak wankomycyna, teikoplanina lub linezolid są zwykle stosowane do leczenia zakażeń wywołanych przez MRSA przez 7 do 10 dni lub zgodnie z poradą medyczną.
