Polineuropatia obwodowa powstaje, gdy poważne uszkodzenie różnych nerwów obwodowych prowadzi do informacji z mózgu i rdzenia kręgowego do reszty ciała, powodując objawy takie jak osłabienie, mrowienie i uporczywy ból.
Chociaż choroba ta najczęściej dotyka stóp i dłoni, może wpływać na całe ciało i zwykle ma miejsce jako powikłanie cukrzycy, na przykład narażenie na toksyczne substancje lub infekcje.
W większości przypadków objawy poprawiają się po leczeniu choroby, która powoduje uszkodzenie nerwów, ale w innych sytuacjach może być konieczne utrzymanie stałego stosowania leków w celu kontrolowania objawów i poprawy jakości życia.
Główne objawy
Objawy polineuropatii obwodowej różnią się w zależności od dotkniętych miejsc, jednak najczęstsze objawy to:
- Uporczywe przeszywające lub płonące bóle;
- Ciągłe mrowienie staje się bardziej intensywne;
- Trudności w poruszaniu rękami i nogami;
- Częste upadki;
- Nadwrażliwość na dłonie lub stopy.
W miarę postępu choroby mogą wpływać na inne ważniejsze nerwy, na przykład w oddechu lub pęcherzu moczowym, czego skutkiem są inne objawy, takie jak trudności w oddychaniu lub utrzymywanie siusia.
Objawy te mogą pojawiać się i rozwijać przez kilka miesięcy lub lat i dlatego często pozostają niezauważone, dopóki nie pojawią się poważniejsze problemy.
Co powoduje polineuropatię
Polineuropatia jest zwykle spowodowana postępującym uszkodzeniem nerwu wynikającym z chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca, lub chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów lub zespół Sjogrena. Jednak infekcje, narażenie na toksyczne substancje, a nawet silne uderzenia mogą również powodować problemy nerwowe i prowadzić do polineuropatii.
W rzadkich przypadkach polineuropatia może pojawić się nawet bez widocznej przyczyny i jest znana jako idiopatyczna obwodowa polineuropatia.
Jak odbywa się leczenie?
Kiedy polineuropatia powstaje jako powikłanie innej choroby, leczenie należy rozpocząć od opanowania tej choroby. Tak więc, na przykład w przypadku cukrzycy, ważne jest, aby uważać na jedzenie lub rozpocząć stosowanie insuliny, ponieważ jeśli przyczyną jest choroba autoimmunologiczna, może być zalecane rozpoczęcie stosowania leku, który obniży układ odpornościowy.
Jeśli objawy pojawią się bez oczywistej przyczyny lub z powodu innego problemu, który nie może być leczony, lekarz może przepisać niektóre leki w celu złagodzenia objawów, takie jak:
- Środki przeciwzapalne : takie jak Ibuprofen lub Nimesulide;
- Leki przeciwdepresyjne : takie jak Amitryptylina, Duloksetyna lub Verflaxacin;
- Leki przeciwdrgawkowe : takie jak gabapentyna, pregabalina lub topiramat.
Jednak w ciężkich przypadkach może być również konieczne stosowanie leków pochodnych opioidów, takich jak tramadol lub morfina, które mają silniejsze działanie, ale które, ponieważ powodują uzależnienie, są stosowane tylko w przypadkach, w których nie można kontrolować bólu z innymi lekami.
Ponadto, może być zalecane leczenie uzupełniające akupunkturą lub fitoterapią w celu zmniejszenia dawek leku.
