Ryzyko chirurgiczne jest formą oceny stanu klinicznego i warunków zdrowotnych osoby, która będzie poddawana zabiegowi chirurgicznemu, aby zidentyfikować ryzyko powikłań w okresie przed, w trakcie i po operacji.
Jest on obliczany na podstawie oceny klinicznej lekarza i prośby o wykonanie niektórych testów, ale aby ułatwić, istnieją również pewne protokoły, które lepiej kierują rozumowaniem medycznym, na przykład ASA, Lee i ACP.
Każdy lekarz może wykonać tę ocenę, ale zwykle robi to lekarz ogólny, kardiolog lub anestezjolog. W ten sposób możliwe jest, że niektóre szczególne zabiegi zostaną podjęte dla każdej osoby przed zabiegiem, takie jak zażądanie bardziej odpowiednich testów lub przeprowadzanie zabiegów w celu zmniejszenia ryzyka.
W jaki sposób przeprowadza się ocenę przedoperacyjną
Ocena medyczna przeprowadzona przed zabiegiem jest bardzo ważna, aby lepiej zdefiniować rodzaj operacji, którą każdy może lub nie może wykonać, i określić, czy ryzyko jest większe niż korzyści. Ocena obejmuje:
1. Przeprowadzanie badania klinicznego
Badanie kliniczne przeprowadza się, gromadząc dane osoby jako leki w użyciu, objawy, choroby, które oprócz fizycznej oceny, takie jak ausculta serca i płuc.
Z oceny klinicznej można uzyskać pierwszą formę klasyfikacji ryzyka, stworzoną przez Amerykańskie Stowarzyszenie Anestezjologów, znane jako ASA:
- ASA 1 : osoba zdrowa, bez chorób ogólnoustrojowych, infekcji lub gorączki;
- ASA 2 : osoba z łagodną chorobą ogólnoustrojową, taka jak kontrolowane wysokie ciśnienie krwi, kontrolowana cukrzyca, otyłość, wiek powyżej 80 lat;
- ASA 3 : osoba z ciężką, ale nie powodującą niepełnosprawności chorobą ogólnoustrojową, taką jak wyrównana niewydolność serca, zawał przez ponad 6 miesięcy, dławica piersiowa, arytmia, marskość wątroby, cukrzyca lub nadciśnienie zdekompensowane;
- ASA 4 : osoba z zagrażającą życiu dezorganizacją choroby ogólnoustrojowej, taka jak ciężka niewydolność serca, zawał trwający krócej niż 6 miesięcy, niewydolność płuc, wątroby i nerek;
- ASA 5 : umierający, nie oczekuje się, że przeżyje dłużej niż 24 godziny, na przykład po wypadku;
- ASA 6 : osoba z wykryciem śmierci mózgu, która przejdzie operację pobrania narządów.
Im wyższa liczba klasyfikacji ASA, tym większe ryzyko zgonu i powikłań po zabiegu chirurgicznym, i należy dokładnie ocenić, jaki rodzaj zabiegu może być wartościowy i korzystny dla danej osoby.
2. Ocena rodzaju operacji
Zrozumienie rodzaju zabiegu chirurgicznego, który zostanie wykonany, jest również bardzo ważne, ponieważ im bardziej złożona i czasochłonna operacja, tym większe ryzyko, że dana osoba może cierpieć i troska powinna być.
W związku z tym rodzaje operacji mogą być klasyfikowane, zgodnie z ryzykiem powikłań sercowych, takich jak:
| Niskie ryzyko | Ryzyko pośrednie | Wysokie ryzyko |
Zabiegi endoskopowe, takie jak endoskopia, kolonoskopia; Powierzchowne operacje, takie jak skóra, pierś, oczy. |
Chirurgia klatki piersiowej, jamy brzusznej lub prostaty; Chirurgia głowy lub szyi; Operacje ortopedyczne, takie jak po złamaniu; Korekcja tętniaków aorty brzusznej lub usunięcie skrzeplin tętnicy szyjnej. | Duże operacje ratunkowe. Chirurgia dużych naczyń krwionośnych, takich jak aorta lub tętnica szyjna, na przykład. |
3. Ocena ryzyka sercowego
Istnieją pewne algorytmy, które mierzą w bardziej praktyczny sposób ryzyko powikłań i śmierci w operacjach pozasercowych, podczas badania sytuacji klinicznej osoby i niektórych badań.
Przykładami zastosowanych algorytmów są indeks ryzyka sercowego Goldmana , indeks ryzyka sercowego Lee's Revized i algorytm American College of Cardiology (ACP) . Aby obliczyć ryzyko, biorą pod uwagę niektóre dane osoby, takie jak:
- Wiek, który jest bardziej zagrożony niż 70 lat;
- Historia zawału mięśnia sercowego;
- Historia bólu w klatce piersiowej lub dławicy piersiowej;
- Obecność arytmii lub zwężenia naczyń;
- Niskie natlenienie krwi;
- Obecność cukrzycy;
- Obecność niewydolności serca;
- Obecność obrzęku płuc;
- Rodzaj operacji.
Na podstawie uzyskanych danych można określić ryzyko operacyjne. Jeśli więc jest niski, możliwe jest zwolnienie operacji, jeśli ryzyko operacyjne jest średnie do wysokiego, lekarz może wytyczyć wytyczne, dostosować rodzaj operacji lub poprosić o więcej testów, które pomogą lepiej ocenić ryzyko chirurgiczne osoby.
4. Przeprowadzanie niezbędnych egzaminów
Przedoperacyjne badania powinny być wykonywane w celu zbadania wszelkich zmian, jeśli istnieje podejrzenie, które mogą doprowadzić do komplikacji chirurgicznej. Dlatego te same testy nie powinny być wymagane dla wszystkich ludzi, ponieważ nie ma dowodów, że pomaga to zmniejszyć komplikacje. Na przykład u osób bezobjawowych, z niskim ryzykiem chirurgicznym i poddanych operacji o niskim ryzyku, nie jest konieczne wykonywanie badań.
Jednak niektóre z najczęściej stosowanych i zalecanych testów to:
- Hemogram : ludzie, którzy przechodzą operacje pośrednie lub o wysokim ryzyku, z niedokrwistością w wywiadzie, z obecnym podejrzeniem lub z chorobami, które mogą powodować zmiany w komórkach krwi;
- Testy krzepnięcia : osoby stosujące antykoagulanty, niewydolność wątroby, krwawienia z wywiadu, operacje pośrednie lub obarczone wysokim ryzykiem;
- Dawkowanie kreatyniny : pacjenci z chorobą nerek, cukrzycą, nadciśnieniem, chorobami wątroby, niewydolnością serca;
- RTG klatki piersiowej : osoby z chorobami takimi jak rozedma płuc, choroba serca, wiek powyżej 60 lat, osoby z wysokim ryzykiem sercowym, z wieloma chorobami lub poddane operacji klatki piersiowej lub brzucha;
- Elektrokardiogram : osoby z podejrzeniem choroby sercowo-naczyniowej, bólem w klatce piersiowej i cukrzycą.
Zasadniczo testy te mają ważność 12 miesięcy, bez konieczności powtarzania w tym okresie, jednak w niektórych przypadkach lekarz może uznać za konieczne powtórzyć wcześniej. Ponadto, niektórzy lekarze mogą również uważać za ważne, aby poprosić o te testy nawet dla osób bez podejrzewanych zmian.
Inne testy, takie jak test wysiłkowy, echokardiogram lub holter, na przykład, mogą być zamówione dla bardziej złożonych typów operacji lub dla osób z podejrzeniem choroby serca.
5. Przeprowadzanie korekt przedoperacyjnych
Po zakończeniu testów i egzaminów lekarz może zaplanować operację, jeśli wszystko jest w porządku, lub możesz wydać zalecenia, aby zminimalizować ryzyko powikłań chirurgicznych.
W ten sposób może zalecić wykonanie dokładniejszych testów, dostosowanie dawki lub wprowadzenie leków, ocenę potrzeby korekcji czynności serca poprzez kardiochirurgię, na przykład prowadzenie pewnej aktywności fizycznej, utratę wagi lub zatrzymanie palenie, między innymi.
