Hiperkalcemia to nadmiar wapnia we krwi i występuje, gdy wartość tego minerału jest większa niż 10, 5 mg / dl w teście krwi, co może być spowodowane zmianami przytarczyc, guzów, chorób endokrynologicznych lub dodatkowym efektem niektóre leki, na przykład.
Ta zmiana zwykle nie powoduje objawów lub powoduje tylko łagodne objawy, takie jak słaby apetyt i choroba lokomocyjna. Jednakże, gdy poziom wapnia wzrasta nadmiernie, utrzymując się powyżej 12 mg / dl, może powodować objawy, takie jak zaparcie, zwiększony mocz, senność, zmęczenie, ból głowy, arytmie, a nawet śpiączka.
Leczenie hiperkalcemii zmienia się w zależności od przyczyny i jest uważane za nagłe, jeśli powoduje objawy lub osiąga wartość 13mg / dl. Aby obniżyć poziom wapnia, lekarz może zalecić stosowanie surowicy w żyłach oraz leki, takie jak diuretyki, kalcytoniny lub bisfosfoniany.
Możliwe objawy
Chociaż wapń jest bardzo ważnym minerałem dla zdrowia kości i procesów życiowych organizmu, gdy jest nadmierny, może negatywnie wpływać na funkcjonowanie organizmu, powodując objawy takie jak:
- Ból głowy i nadmierne zmęczenie;
- Uczucie ciągłego pragnienia;
- Częsta potrzeba oddawania moczu;
- Nudności i wymioty;
- Zmniejszony apetyt;
- Zmiany w funkcjonowaniu nerek i ryzyko powstania kamieni;
- Częste skurcze lub skurcze mięśni;
- Arytmie serca.
Ponadto osoby z hiperkalcemią mogą mieć również objawy związane ze zmianami neurologicznymi, takimi jak utrata pamięci, depresja, łatwość drażliwości lub dezorientacja.
Główne przyczyny hiperkalcemii
Główną przyczyną nadmiaru wapnia w organizmie jest nadczynność przytarczyc, w której małe gruczoły przytarczyczne, które znajdują się za tarczycą, wytwarzają w nadmiarze hormon regulujący ilość wapnia we krwi. Dowiedz się więcej o nadczynności przytarczyc.
Jednak inne przyczyny mogą być następujące:
- Przewlekła niewydolność nerek;
- Nadmiar witaminy D, głównie z powodu chorób takich jak sarkoidoza, gruźlica, kokcydioidomikoza lub nadkonsumpcja;
- Efekt uboczny stosowania niektórych leków, takich jak lit, na przykład;
- Guz w kościach, nerkach lub jelicie w zaawansowanym stadium;
- Guz w wysepkach trzustkowych;
- Szpiczak mnogi;
- Zespół mleczno-zasadowy, spowodowany nadmiernym spożyciem wapnia i stosowaniem leków zobojętniających;
- Choroba Pageta;
- Zaburzenia endokrynologiczne, takie jak tyreotoksykoza, pheochromocytoma i choroba Addisona.
Złośliwa hiperkalcemia powstaje w wyniku wytworzenia hormonu podobnego do parathormonu przez komórki nowotworu, co powoduje ciężką hiperkalcemię i jest trudne do wyleczenia. Inna forma hiperkalcemii w przypadkach raka występuje z powodu zmian kostnych spowodowanych przerzutami do kości.
Jak potwierdzić diagnozę
Rozpoznanie hiperkalcemii można potwierdzić na podstawie badania krwi, które wykrywa całkowite stężenie wapnia powyżej 10, 5 mg / dl lub jonowego wapnia powyżej 5, 3 mg / dl, w zależności od wykonanego laboratorium.
Po potwierdzeniu tej zmiany lekarz powinien poprosić o testy w celu określenia przyczyny, która obejmuje dawkowanie hormonu PTH wytwarzanego przez przytarczyce, badania obrazowe, takie jak tomografia lub rezonans, w celu zbadania występowania raka, a także oceny poziomu witaminy D, czynność nerek lub obecność innych chorób endokrynologicznych.
Jak odbywa się leczenie?
Leczenie hiperkalcemii jest zwykle wskazane przez endokrynologa, głównie ze względu na jego przyczynę, która obejmuje stosowanie leków kontrolujących poziom hormonów, wymianę leków na inne, które nie mają hiperkalcemii jako działania niepożądanego lub zabieg chirurgiczny w celu guzy, które mogą powodować nadmiar wapnia, jeśli jest to przyczyną.
Leczenie nie odbywa się w trybie pilnym, z wyjątkiem przypadków, gdy pojawiają się objawy lub gdy poziom wapnia we krwi osiąga 13, 5 mg / dl, co stanowi duże zagrożenie dla zdrowia.
W związku z tym lekarz może zalecić hydratację żylnych, pętlowych leków moczopędnych, takich jak furosemid, kalcytonina lub bisfosfoniany, aby zmniejszyć stężenie wapnia i zapobiec zmianom rytmu serca lub uszkodzeniu układu nerwowego.
Chirurgiczne leczenie hiperkalcemii stosuje się tylko wtedy, gdy przyczyną problemu jest nieprawidłowe funkcjonowanie jednego z przytarczyc i zaleca się jego usunięcie.
