Choroba Huntingtona, znana również jako pląsawica Huntingtona, jest chorobą genetyczną, która powoduje dysfunkcję ruchu, zachowania i zdolność komunikowania się. Jest to bardzo rzadka choroba, zwykle w wieku od 25 do 45 lat, która jest postępująca, to znaczy stopniowo się pogarsza.
Choroba ta nie ma lekarstwa, ale istnieją sposoby leczenia, które łagodzą objawy i poprawiają jakość życia, przepisywane przez neurologa lub psychiatrę, takie jak leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe, w celu poprawy depresji i lęku, lub tetrabenazyny, w celu poprawy zmian nastroju. ruch i zachowanie.
Główne objawy
Objawami charakteryzującymi chorobę Huntingtona są:
- Szybkie ruchy mimowolne, zwane korea, zaczynają się w kończynie ciała, ale z czasem wpływają na różne części ciała.
- Trudności z chodzeniem, mówieniem i patrzeniem lub inne zmiany w ruchu;
- Sztywność lub drżenie mięśni;
- Zmiany w zachowaniu, depresja, skłonność samobójcza i psychoza;
- Zmiany w pamięci i trudności w komunikacji.
Ilość i tempo rozwoju objawów zmienia się w zależności od przypadku i od tego, czy leczenie jest wykonywane, czy nie.
Chorea jest rodzajem ruchu charakteryzującego się krótkością, np. Skurczem, więc często ta choroba może być mylona z innymi sytuacjami, takimi jak pląsawica Sydenham, która występuje w przebiegu gorączki reumatycznej z udarem, choroba Parkinsona. lub przez uboczne działanie leków, które mogą również powodować podobne ruchy. Zrozumieć, jakie są główne przyczyny drżenia w ciele.
Co powoduje chorobę
Choroba Huntingtona zachodzi poprzez zmianę genetyczną, która jest przenoszona w sposób dziedziczny i która powoduje degenerację ważnych obszarów mózgu. Genetyczna zmiana tej choroby jest dominująca, co oznacza, że wystarczy odziedziczyć gen jednego z rodziców, aby mieć ryzyko rozwoju.
Tak więc diagnozę można potwierdzić za pomocą testów genetycznych, które mogą być również przydatne do wykrywania zagrożonych osób w rodzinie, jeśli zaleci to lekarz.
Jak odbywa się leczenie?
Aby leczyć chorobę Huntingtona, konieczna jest obserwacja neurologa i psychiatry, którzy ocenią obecność objawów i zalecą stosowanie leków w celu poprawy codziennego życia. Niektóre z leków, które można wykorzystać, to:
- Środki zaradcze kontrolujące zaburzenia ruchowe, takie jak tetrabenazyna lub amantadyna: ponieważ działają na neuroprzekaźniki w mózgu, aby kontrolować te rodzaje zmian;
- Środki, które kontrolują psychozę, takie jak klozapina, kwetiapina lub rysperydon: pomagają zmniejszyć objawy psychotyczne i zmianę zachowania;
- Leki przeciwdepresyjne, takie jak sertralina, citalopram i mirtazapina: mogą być stosowane w celu poprawy nastroju i uspokojenia ludzi, którzy stają się bardzo poruszeni;
- Stabilizatory nastroju, takie jak karbamazepina, lamotrygina i kwas walproinowy: są wskazane do kontrolowania impulsów zachowania i kompulsji.
Stosowanie leków nie zawsze jest konieczne i jest stosowane wyłącznie w obecności objawów, które niepokoją daną osobę. Ponadto wykonywanie czynności rehabilitacyjnych, takich jak fizjoterapia lub terapia zajęciowa, jest bardzo ważne, aby pomóc w kontrolowaniu objawów i dostosowywaniu ruchów.